Tez Konusu: Soğuk Savaşın sona ermesiyle ivme kazanan yasadışı göç, devletlerin ulusal sınırlarındaki egemenliklerine yönelen bir tehdit olarak algılanmaktadır. Devletler, güç tekelini sürdürmek ve bu tehdidi bertaraf etmek için baskıcı ve önleyici önlemler alma eğilimi gösterir. Avrupa Birliği üye ülkeleri, göçe kaynaklık eden bir görünüm sergilerken, zamanla göçün hedef ülkelerine dönüşmüşlerdir. Uygulamış oldukları açık kapı politikası, yasadışı göçün hızla sınırlarını sarmasıyla sona ermiş ve önleyici bir kimliğe bürünmüştür. İç sınırların kalkması ile AB üye ülkeleri, yasadışı göç akınlarıyla mücadele etmek için ortak politikalar geliştirmeye çalışmıştır. Bu politikaların güvenlik algısı üzerine inşa edildiği görülmektedir. Ancak AB'nin güvenlik odaklı yaklaşımı, yasadışı göçmenlerin statülerinden bağımsız olarak sahip oldukları haklar dikkate alındığında insan hakları sorunsalını beraberinde getirmektedir. Çalışmamızda, yasadışı göçmen, mülteci ve sığınmacı kavramları arasındaki çizgiler netleştirildikten sonra yasadışı statüdeki göçmenlerin sahip olduğu haklar uluslararası hukuk metinlerine bakılarak sıralanmıştır. AB'nin yasadışı göçle mücadele politika ve araçları bu haklar çerçevesinde değerlendirilmiştir. AB'nin en etkili aracı olan geri kabul anlaşmalarının insan hakları boyutu, Türkiye örneğiyle sorgulanmıştır. Birliğin çıkarlarının yasadışı göçmen haklarını gölgelediği tespitine ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Yasadışı Göç, İnsan Hakları, Geri Kabul Anlaşmaları, Avrupa Birliği ve Türkiye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder